"Within 60 seconds. Sabihin mo yung importanteng bagay na gumugulo sa isip mo kaya hanggang ngayon hindi mo parin ako tinitigilan." 60? Seconds?
"Begin! 1..." hindi ako umimik.
"2..." tumingin lamang ako sa kanya.
"3...
...4
5...
...6"
"Tin..." nagsalita na ako. Pero--
"8...
9..."
"Na..." madami akong gustong sabihin sa kanya.
"...11!"
"Namiss kita.-" hindi lang yun.
"13... 14..." thump.thump.thump.thump. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Putakte naman e. Hindi ba sya titingin sakin. Wala man lang bang kahit na anong expression ng mukha nya ang maipapakita nya.
"...17... 18."
"Tin."
"19...
20 ... 21......22..." hindi talaga sya titingin sakin. >:( Bakit ba sya nagkakaganito?! Alam ba nyang nahihirapan ako sa ginagawa nya. Sana man lang nagpaalam sya ng maayos! Hindi yung nang-iiwan sya ng basta sa ere. At ipaparamdam nya ang mga ganitong bagay sakin.
na...
"30..."
"...31
32..." tinitigan ko sya.
"hindi ka ba titigil." hindi talaga sya tumitigil. :(
"...40!"
"hindi ka ba magsasalita tungkol satin.
sa nangyari sayo."
"47..."
"Alam mo ba..."
"48!"
"....NA IKAW LANG ANG LAMAN NG ISIP KO NUNG MGA ARAW NA YUN."
"50.."
"Hanggang ngayon."
"51..."
"I think, nagustuhan na talaga kita."
"Ewan ko ba, parang...kinuha mo lahat ang nararamdaman ko para kay Selina."
"55!!!"
"...pero mas GUSTO KITA! Hindi ko na yata kayang mawala ka eh. At pangako, HINDI KITA TITIGILAN. Hindi ko na hahayaang mawala ka pa sa paningin ko."
"...60!" at umalis na sya ng ganon ganon na lamang.
Gusto ko syang habulin. GUSTONG-GUSTO. Pero di ko alam kung bakit ayaw kumibo ng mga paa ko. Ano ba Li! Paano kung mawala muli sayo si Tin! Paano kung hindi mo na naman sya mahawakan! Paano kung mawala na lang sya sa mga mata mo! Paano kung wala ka namang magawa.. Dapat! Dapat ko syang habulin.
"TIN!"
"Tin? Tin! TINNNN~" gagawin ko lahat, para lang bumalik tayo kung ano tayo dati! Kung gaano tayo kalapit sa isa't-isa. Gagawin ko lahat, PARA MAGING AKIN KA LANG.
Takbo ako ng takbo. Nakakainis lamang at mukhang ngayon pa naisipan ng mga taong to na magmeeting sa daan. Bakit ba ang daming tao dito!? >:(
"EXCUSE!" ang daming naghihiyawan, ang daming nagsisiksikan. BAKIT ANG GULO GULO DITO! :o >:(
"AAAAAAHHHHH!!!~" bigla na lang akong napalingon sa likod ko. At sinambot ang babaeng halos mahulog na sakin.
Nagkatinginan kami.
...
Bakit sya nandito? ???
"Parang tayong nasa Opera."
"Bagay nga talaga sila."
Dahan dahan kaming lumayo sa isa't-isa. Umayos. Nang marealize naming dalwa na lahat ng mata ay nakatingin samin. Talagang naggive-way sila para saming dalwa. At sa lagay nilang yan, parang nakakita sila ng anghel. Hangang hanga silang lahat. >:(
"Hey..."
"Bakit ka nandito?" naiilang ako sa dami ng tao. Lahat sila nakatingin. At bawat galaw namin halatang natutuwa sila. ??? Sigh. Ano bang meron?
"Uhm.. teehee~ dito na ako mag-aaral. Yun ang sabi ng manager ko, pinayagan nya...ako..?" nagulat ako. :o
"AT BAKIT DAW!?" mas nagulat ako nang bigla akong napahiyaw. SA HARAP NG MADAMING TAO.
"Aw. Ang open naman nila."
"Matagal na ba sila? Ang sweet kasi. Ang ibang couple di nagagawa yan."
"Aw. wala na talaga tayong pag-asa kay Gene."
"Okay lang.. mukha namang inlove talaga sila sa isa't isa."
"Aw. Nakakainspire silang dalwa." kulang na lang samaan ko ng tingin ang lahat ng tao dito. Ano bang klase yang mga iniisip nila?! >:(
"So from now on, magkakaschool mate na tayo! PLEASE TAKE CARE OF ME!" nagbow sya. At mas lalo pang natuwa ang lahat sa kanya.
